Αυτή είναι μια δερματική ασθένεια που προκαλείται από ένα μικροσκοπικό παρασιτικό άκαρι. Όλοι οι σκύλοι έχουν Demodectic ακάρεα σε μικρούς αριθμούς στους θύλακες των τριχών τους. Σε μερικούς σκύλους, τα ακάρεα πολλαπλασιάζονται και μεγάλοι αριθμοί κατοικούν στις τρίχες και το δέρμα, με αποτέλεσμα ο σκύλος να έχει μια εμφάνιση τρωγμένη από σκόρο. Η αποδεκτική ψώρα μπορεί να εντοπιστεί σε ένα ή δύο σημεία ή να γενικευτεί σε ολόκληρο το σώμα. Νεανική έναρξη Η Δημοδίκωση εμφανίζεται γενικά σε σκύλους ηλικίας 3 έως 13 μηνών. Το πρώτο σημάδι είναι η αραίωση των μαλλιών γύρω από τα βλέφαρα, τα χείλη, τις γωνίες του στόματος και τα μπροστινά πόδια. Μερικές φορές συγχέεται με την ringworm. Ενήλικη εκδήλωση Δημοδίκωση εμφανίζεται σε σκύλους άνω των 5 ετών και μπορεί να συσχετιστεί με εσωτερική νόσο ή καρκίνο.

Η έξαρση της επιγονατίδας είναι ένα σχετικά κοινό πρόβλημα που εμφανίζεται όταν η επιγονατίδα δεν είναι σωστά ευθυγραμμισμένη. Αυτό προκαλεί το μηριαίο οστό (μηριαίο οστό), την επιγονατίδα (επιγονατίδα) και την κνήμη (γάμπα) να γλιστρούν από τη θέση τους. Όταν συμβεί αυτό, ο σκύλος γενικά θα παραλείψει ή θα πηδήξει.
Υπάρχουν τέσσερις βαθμοί, που κυμαίνονται από I, μια περιστασιακή εξάρθρωση που προκαλεί προσωρινή χωλότητα στην άρθρωση, έως τον βαθμό IV, στον οποίο η στροφή της κνήμης είναι σοβαρή και η επιγονατίδα δεν μπορεί να ευθυγραμμιστεί εκ νέου με το χέρι.

Το συνεχές τρίψιμο που προκαλείται από αυτό το πρόβλημα μπορεί να οδηγήσει σε αρθρίτιδα, μια εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων και σοβαρά επίπεδα εξάρθρωσης της επιγονατίδας μπορεί να απαιτήσει χειρουργική επέμβαση για την αποφυγή περαιτέρω προβλημάτων και πόνου.

Η νόσος Legg-Calves-Perthes, επίσης γνωστή ως LCPD ή LCP, περιγράφεται ως ο αυθόρμητος εκφυλισμός της κεφαλής του μηριαίου οστού, δηλαδή η «σφαίρα» στη σφαιρική άρθρωση και την υποδοχή που σχηματίζει το ισχίο. Ο εκφυλισμός προκαλεί το θάνατο και την κατάρρευση του οστού, οδηγώντας τελικά σε αρθρίτιδα στην άρθρωση.

Αν και η ακριβής ρίζα της νόσου είναι άγνωστη, γενικά πιστεύεται ότι προκαλείται από ένα πρόβλημα με την παροχή αίματος στην κεφαλή του μηριαίου.

Η ασθένεια εντοπίζεται πιο συχνά σε μικρότερες ράτσες, ιδιαίτερα τεριέ όπως το West Highland Terrier και μπορεί να προσβάλει τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά σκυλιά.

Τα συμπτώματα είναι εκείνα που μπορεί να σχετίζονται με τυχόν προβλήματα που επηρεάζουν τα πίσω πόδια. Αυτά περιλαμβάνουν χωλότητα, πόνο κατά την κίνηση, απώλεια των μυών των μηρών του προσβεβλημένου άκρου και δυσκολία με το περπάτημα και το σήκωμα.

Μια πλήρης φυσική εξέταση από έναν επαγγελματία κτηνίατρο θα είναι συχνά αρκετή για να διαγνώσει το LPCD ως πιθανή αιτία για τα παραπάνω συμπτώματα, αλλά θα ληφθούν ακτινογραφίες για να εντοπιστούν τυχόν αλλαγές στο μηριαίο οστό και την άρθρωση για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, θα παρέχονται παυσίπονα για να βοηθήσουν στη θεραπεία της χωλότητας, αλλά τα περισσότερα θα απαιτήσουν χειρουργική επέμβαση στην πληγείσα περιοχή. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο κτηνίατρός σας θα ορίσει ένα αυστηρό πρόγραμμα, το οποίο θα περιλαμβάνει άσκηση και φυσικοθεραπεία που πρέπει να τηρούνται, έτσι ώστε τα προσβεβλημένα άκρα να έχουν την καλύτερη ευκαιρία να αναρρώσουν πλήρως.

Η νόσος του Von Willebrand είναι μια κληρονομική διαταραχή του αίματος που εμποδίζει την ικανότητα του αίματος να πήζει. Το κύριο σύμπτωμα είναι η υπερβολική αιμορραγία μετά από τραυματισμό ή χειρουργική επέμβαση. Θα διαπιστώσετε ότι μια πληγή απλά δεν θα σταματήσει να αιμορραγεί όπως θα έκανε σε έναν κανονικό σκύλο ή άνθρωπο. Άλλα λιγότερο σοβαρά συμπτώματα είναι η αιμορραγία των ούλων, η αιμορραγία από τη μύτη και η αιμορραγία στο στομάχι ή τα έντερα. Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει θεραπεία και η μετάγγιση αίματος από μη προσβεβλημένους σκύλους είναι η μόνη θεραπεία. Γενικά, ένας σκύλος με αυτή την πάθηση μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, αλλά θα χρειαστεί να δώσετε μεγαλύτερη προσοχή και να λάβετε προφυλάξεις για να περιορίσετε την πιθανότητα τραυματισμού.

Τα προσβεβλημένα κουτάβια δεν κινούνται τόσο πολύ όσο τα κανονικά κουτάβια και το κεφάλι τους μπορεί να φαίνεται μεγάλο σε σύγκριση με το σώμα τους. Εάν επιβιώσουν έως και τρεις εβδομάδες, τα μάτια δεν ανοίγουν, ο ακουστικός πόρος παραμένει πολύ μικρός και το τρίχωμα είναι αφύσικα τριχωτό. Στην ηλικία των δύο εβδομάδων, μπορεί να γίνει αισθητό ένα πρήξιμο στην κάτω πλευρά του λαιμού και συνεχίζει να μεγεθύνεται. Η καθυστέρηση της επιμήκυνσης των οστών στα πόδια, τη σπονδυλική στήλη και το πρόσωπο προκαλεί νανισμό. Τελικά, ακόμη και με θεραπεία, η βρογχοκήλη συστέλλει τον αεραγωγό. Τα προσβεβλημένα κουτάβια συνήθως πεθαίνουν ή υποβάλλονται σε ευθανασία μέχρι την ηλικία των 3 εβδομάδων. Η κατάσταση του μεταφορέα δεν επηρεάζει το κατοικίδιο ζώο που έχει στειρωθεί/στειρωθεί. Μόνο κατά την αναπαραγωγή, οι σκύλοι-φορείς μεταδίδουν την ασθένεια στα κουτάβια τους.